“Κύριε Δήμαρχε,
Αξιότιμα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου,
Ορισμένες φορές είμαστε υποχρεωμένοι να παίρνουμε δύσκολες αποφάσεις. Αποφάσεις που δεν μας χαροποιούν, που θα θέλαμε να είχαμε αποφύγει.
Πιστεύω ακράδαντα όμως ότι όταν τηρείς απαρέγκλιτα τις αρχές σου πρέπει να είσαι και σε θέση να παίρνεις τις αποφάσεις αυτές.
Όπως πολύ καλά γνωρίζετε πριν από τις τελευταίες δημοτικές εκλογές η «Πρωτοβουλία Ευθύνης» της οποίας και ηγούμαι αποφάσισε να συνεργαστεί με τον υποψήφιο τότε κύριο Ζορμπά επί τη βάση αρχών και με την ανάγκη η παράταξη στην οποία ανήκω να εμφανιστεί ενωμένη.
Η συμφωνία ήταν προγραμματική όχι συγκυριακή ένωση προσώπων. Οι αρχές που πρεσβεύαμε ήταν ξεκάθαρες και η στόχευση σαφής. Να φέρουμε το Δήμο στον 21ο αιώνα. Να παράξουμε έργο προς όφελος του πολίτη και όχι να είμαστε ευθυνόφοβοι.
Να δημιουργούμε και όχι να κυνηγούμε χίμαιρες. Να προγραμματίζουμε με αρχή, μέση και τέλος και όχι να ακολουθούμε πρακτικές που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην χρεοκοπία. Να είμαστε σύγχρονοι και ευέλικτοι, να χρησιμοποιούμε εργαλεία της αγοράς και όχι να είμαστε φοβικοί.
Δυστυχώς όμως και παρά τις επανειλημμένες οχλήσεις, παραινέσεις, συμβουλές, προτάσεις ακόμα και σε ορισμένες περιπτώσεις του υψώματος της φωνής, ο Δήμαρχος επέλεξε να ακολουθήσει το δικό του μοναχικό, ολισθηρό και εν πολλοίς αυτοκαταστροφικό του δρόμο.
Συνεπικουρούμενος σε αυτό το έργο από συμβούλους αφανείς αλλά και από συμβούλους περαστικούς από την παράταξη στην οποία ανήκω.
Όπως έχω αναφέρει και στο παρελθόν σε μια συλλογική προσπάθεια, για την επίτευξη των στόχων, πρέπει να υπάρχει συναπόφαση, συνδιαμόρφωση και συνδιαχείρηση. Αυτό που έχουμε στην πραγματικότητα είναι απόφαση, διαμόρφωση, διαχείριση από έναν και μοναδικό πόλο. Του Δημάρχου και ενός εκ της ομάδας, που δηλώνει μάλιστα ότι είναι φιλοξενούμενη πολιτικά στην παράταξή μας. Η παραγωγή δηλαδή της πολιτικής γίνεται από τον Δήμαρχο και από κάποιον που δεν εντάσσεται πολιτικά στο ίδιο σύστημα.
Η τελευταία ανακοίνωση για την χωρίς συγκεκριμένο χρηματοοικονομικό πλάνο ανακοίνωση ανέγερσης νέου δημαρχιακού μεγάρου είναι απλά η επιτομή μιας σειράς λανθασμένων αποφάσεων που δείχνουν απουσία στρατηγικής. Δείχνουν ταυτόχρονα και παρέκκλιση από τις αρχές της παράταξης που εκπροσωπούμε.
Δεν μπορώ να παρακολουθώ άλλο αυτές τις εξελίξεις και να θεωρούμαι ως συμμέτοχος σε κάτι το οποίο δεν πιστεύω, όχι γιατί άλλαξα εγώ θέση αλλά γιατί εσείς κύριε Δήμαρχε εκτρέψατε το σκάφος και το οδηγείτε στα βράχια.
Σεβόμενος τους συμπολίτες μας που με εξέλεξαν ως πρώτο δημοτικό σύμβουλο δηλώνω την παραίτηση μου από μέλος της Δημοτικής Ομάδας, «Αγία Παρασκευή η πόλη μας».
Γνωρίζω ακριβώς την ευθύνη των λόγων μου όπως έχω και πλήρη συνείδηση των πολιτικών μου πράξεων. Διαχωρίζω την πορεία μου με άρτια πεποίθηση ότι δεν είναι μια επαγωγική αλλά μια πλήρως παραγωγική απόφαση.
Θα συνεχίσω να τελώ ευσυνειδήτως τα καθήκοντά μου ως ανεξάρτητος δημοτικός σύμβουλος, τιμώντας τους συμπολίτες μου και με σαφή δέσμευση να λειτουργώ προς όφελος της πόλης μας”.
Η επιστολή απάντηση του κ. Παπασπύρου:
Αγαπητέ Δημήτρη…
Αγαπητέ Δημήτρη, απευθύνομαι σε σένα δημοσίως, αφού κι εσύ δημοσίως επέλεξες να γνωρίσεις σε μας, τους πρώην συναγωνιστές σου, τις απόψεις και αποφάσεις
σου.
Πριν από τρία περίπου χρόνια, 50 άνθρωποι ξεκινήσαμε έναν κοινό αγώνα. Συγκροτήσαμε μία Παράταξη (παρατάσσομαι = παρά+τάσσομαι, στέκομαι δίπλα), σε ένα ψηφοδέλτιο ΙΣΟΤΙΜΩΝ και ΟΜΟΤΙΜΩΝ στελεχών, ανεξαρτήτως κομματικών ή άλλων πεποιθήσεων, υπό ΕΝΑΝ επικεφαλής, με κοινή γραμμή και κοινούς στόχους. Καταφέραμε να πείσουμε τους Δημότες ότι, σαν ΣΥΝΟΛΟ, η Παράταξή μας ήταν η καλύτερη λύση για να διοικηθεί ο Δήμος. Για να αποδειχθεί στην συνέχεια, ότι η κρίση των Δημοτών δικαιώνεται καθημερινώς.
Κατ΄αρχάς, άκουσα με μεγάλη προσοχή την πρόσφατη συνέντευξή σου. Δεν θα κρίνω την άποψή σου για την κατασκευή του Δημαρχείου, αν δηλαδή είναι σωστή ή λάθος (ανεξαρτήτως αν υπήρχε στο προεκλογικό μας πρόγραμμα σαν δέσμευση). Είναι δικαίωμα κάθε Δημοτικού Συμβούλου να έχει την άποψή του για τα δημοτικά ζητήματα, ιδίως τα σοβαρά και να την θέτει και να την υποστηρίζει, έστω και φανατικά, εντός της Δημοτικής Ομάδος που ανήκει. Μέχρι φυσικά η Ομάδα του να λάβει μία, ομόφωνη ή κατά πλειοψηφία, απόφαση την οποία και ακολουθεί.
Θα σταθώ περισσότερο σε κάποια από αυτά που είπες προς το τέλος της συνεντεύξεώς σου και τα οποία με ξένισαν και με προβλημάτισαν. Κατ΄αρχάς, νομίζω ότι κι εσύ, όπως κι εγώ και όλοι μας, κληθήκαμε από τον Βασίλη Ζορμπά να συμμετάσχουμε στην Παράταξη «Αγία Παρασκευή – Η Πόλη μας». Και το αποδεχθήκαμε. Από πού προκύπτει αυτό που είπες ότι η Παράταξη αυτή είναι η συνέχεια της Παρατάξεως του κ. Σιδέρη; Παρέδωσε ποτέ ο κ. Σιδέρης την Παράταξή του σε κάποιον; Εκτός από την «παράδοση» του ιδίου στον κ. Σταθόπουλο (για τους γνωστούς λόγους), αυτή διελύθη εις τα εξ ων συνετέθη.
Αυτό όμως που με ξένισε περισσότερο ήταν η αναφορά σου ότι συμμετείχες, κατόπιν μάλιστα συμφωνίας, στην «Αγία Παρασκευή η πόλη μας» ως το Νο 2 αυτής. Ομολογώ ότι εξεπλάγην με την δήλωσή σου αυτή, αφού εγώ (υποθέτω και όλοι οι άλλοι συνυποψήφιοι) ουδέποτε υπήρξα κοινωνός τέτοιου δεδομένου. Και να είσαι σίγουρος ότι στην, υποθετική, περίπτωση που ίσχυε κάτι τέτοιο και το εγνώριζα, θα είχα εναντιωθεί σθεναρώς έως αποχωρήσεως από την Παράταξη, αφού αρνούμαι να αποδεχθώ ότι οι Παρατάξεις παραχωρούνται ή κληρονομούνται (και μάλιστα με προσύμφωνα). Αν λοιπόν ίσχυε τέτοια «συμφωνία», ΟΦΕΙΛΕΣ να την έχεις κοινοποιήσει ευθύς εξ αρχής. Αφού δεν την κοινοποίησες στην αρχή, ΟΦΕΙΛΕΙΣ να την αποδείξεις σήμερα γιατί, προσωπικώς, το θεωρώ μείζον θέμα. Θα ήθελα όμως να σου επισημάνω και πάλι , ότι η Ηγεσία στις Παρατάξεις δεν είναι κληρονομική. Κατακτάται με την εκτίμηση του προσφερθέντος έργου, της προσωπικής στάσεως και της αποδοχής των υπολοίπων μελών.
Τελικώς απεφάσισες να «ανεξαρτητοποιηθείς» από την Παράταξή μας. Προσωπικώς, μεταξύ της 1ης και της 2ης Κυριακής των εκλογών άρχισα να σχηματίζω την εντύπωση ότι κάποια στιγμή θα το έκανες. Το βράδυ της 2ης Κυριακής, απέκτησα την βεβαιότητα. Μόνο που δεν εγνώριζα το πότε, αν και περίμενα ότι θα το έκανες λίγο αργότερα. Διάβασα με ενδιαφέρον την επιστολή στην οποία αναφέρεις τους λόγους της κινήσεώς σου αυτής. Ένα μεγάλο μέρος του κειμένου είναι θεωρητικό. Σε κάποια σημεία όμως, αφήνεις αιχμές και σοβαρά υπονοούμενα για «πρόσωπα» και «πράγματα» χωρίς να γίνεσαι σαφής. Αυτό κατά την, ταπεινή, άποψή μου δεν είναι ούτε δίκαιο ούτε σωστό. Αφού δεν ήμουν γνώστης του υποτιθέμενου προσυμφώνου, θα ήθελα να γίνω γνώστης των λεπτομερειών των υπονοουμένων σου. Με γεγονότα, ονόματα και αποδείξεις. Για να καθορίσω με βάση αυτές, τουλάχιστον, την στάση μου. Θα αναμένω.
Αγαπητέ Δημήτρη, κλείνοντας, θα ήθελα να σου επισημάνω κάτι το αυτονόητο (νομίζω) . Ότι δηλαδή, ένας Δημοτικός Σύμβουλος (και δη της πλειοψηφίας) όταν δεν συμφωνεί με την πλειοψηφούσα απόφαση της Δημοτικής του Ομάδος ή με την Ηγεσία της, πολλώ δε μάλλον ΑΝ έχει στόχο να ηγηθεί άλλης Παρατάξεως, δεν ανεξαρτητοποιείται αλλά παραιτείται από Δημοτικός Σύμβουλος. Γιατί δεν είναι καθόλου τίμιο να εκμεταλλεύεται και να χρησιμοποιεί την έδρα που του ενεπιστεύθη η Παράταξή του, για να την πολεμήσει στην συνέχεια. Γνωρίζω ότι μια τέτοια απόφαση χρειάζεται «guts» (η απόδοσή του στα Ελληνικά είναι αδόκιμος). Κάποια στιγμή όμως πρέπει να το αποδείξουμε ότι τα έχουμε…
Εννοείται ότι αυτό το αυτονόητο, ισχύει για όλους όσοι «ανεξαρτητοποιούνται» με τα ίδια ή παρόμοια κίνητρα.
Και για να μην σπεύσουν ορισμένα παρασιτικά «παπαγαλάκια» να ομιλήσουν για ιδιοτέλεια, δηλώνω ότι στην υποθετική περίπτωση που παραιτηθούν από Δημοτικοί Σύμβουλοι ήδη ανεξαρτητοποιηθέντες (δεν ομιλώ για διαγραφέντες) από την Παράταξή μου, τόσοι όσοι για να έλθει η σειρά μου ως επιλαχών, παραιτούμαι από τώρα υπέρ του επομένου.
Σπύρος Παπασπύρος
Συνταγματάρχης ε.α.
Μέλος Δ.Σ. ΠΑΟΔΑΠ
