Ο Νίκος Πρατσίνης, με τη σειρά του, μιλώντας για τα προβλήματα που συνάντησε προκειμένου να εξηγήσει στον Joaquim Manuel Magalhaes, τον Πορτογάλο ποιητή και συμ-μεταφραστή του, την έννοια τόσο των λέξεων όσο και των συνειρμών στην ποίηση του Σεφέρη, μας οδήγησε στα μονοπάτια μιας βαθύτερης κατανόησης του ίδιου του ποιητή. Από τις εισηγήσεις των δύο μεταφραστών αναφάνηκαν οι κοινοί προβληματισμοί και δυσκολίες που παρουσιάζει η μετάφραση της ποίησης από όποια γλώσσα και προς όποια γλώσσα κι αν γίνεται.
Η ποίηση, καθώς είναι μια πιο πυκνή σε έννοιες έκφραση, αποτελεί δοκιμασία για τον μεταφραστή, ο οποίος προσπαθεί να γεφυρώσει τις πολιτισμικές διαφορές αλλά και να συμπληρώσει, κατά τη μεταφορά, με τον πιο τελεσφόρο τρόπο, τον πλούτο των συνδηλώσεων και των αναφορών που κρύβονται στις λέξεις ενός ποιητή. Τελικά η ποίηση είναι όντως αυτό που χάνεται στη μετάφραση; Η συζήτηση επεκτάθηκε, με τη συμβολή και του κοινού, στη διαχρονικότητα της ελληνικής γλώσσας με τα διάφορα επίπεδά της που διαμορφώθηκαν στο πέρασμα των αιώνων, στο πρόβλημα της κατανόησης των παλαιότερων μορφών της γλώσσας μας και της ανάγκης ή όχι να μεταφέρονται παλαιότερα κείμενα σε μια πιο κατανοητή γλώσσα.
(Δελτίο Τύπου)
