Σε μεγάλο βαθμό η σύνθεση της Bundestag έχει περισσότερη σημασία από το ποιο εκ των CDU και SPD θα επικρατήσει. Με τις μέχρι τώρα διαμορφωθείσες ισορροπίες το CDU (και το αδελφό CSU από τη Βαυαρία) στην πολύ πιθανή περίπτωση νίκης μπορεί να στραφεί μόνο στο FDP, στηριζόμενο στη δοκιμασμένη συνταγή των τελευταίων ετών. Το FDP, ενώ για αρκετό καιρό το έπαιξε η ΔΗΜΑΡ της Γερμανίας, απορρίπτοντας αρχικά κάθε συνεργασία και αποδεχόμενο στη συνέχεια το ρόλο του μπαλαντέρ ακολουθώντας το ρητό ”εξουσία να ‘ναι κι ό,τι να ‘ναι”, δήλωσε κατηγορηματικά (;) ότι δε θα συμμαχήσει με το SPD. Βέβαια για να φτάσουμε ως εκεί, θα πρέπει το κόμμα των Ελεύθερων Δημοκρατών να καταφέρει να μπει στη Βουλή. Κι αν αυτό θεωρούνταν ως πριν λίγο καιρό δεδομένο, οι εκλογές στη Βαυαρία την προηγούμενη Κυριακή τού έδωσαν ένα ηχηρό χαστούκι, καθώς έλαβε μόλις 3,2% μένοντας κάτω από το όριο του 5%. Κάποτε έρχεται η Νέμεσις για τους Κουβέληδες αυτού του κόσμου…
Θα μπουν, δε θα μπουν, θα μπουν, δε θα μπουν… |
Από την άλλη μεριά στέκεται το SPD με μια μεγάλη αγκαλιά που χωράει τους πάντες εκτός από την Αριστερά. Η πολυαναμενόμενη είσοδος των Πειρατών στο κοινοβούλιο θα καθυστερήσει σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις και κάπως έτσι εξανεμίζονται οι πιθανότητες σχηματισμού κυβέρνησης με κορμό τους Σοσιαλιστές, αφού ”τα κουκιά δε βγαίνουν”. Σε κάθε περίπτωση, οι Πράσινοι περιμένουν στο ακουστικό τους για να σπεύσουν προς υποστήριξη.
Πώς το “επιτυχημένα μαζί” μετατρέπεται σε “ο μόνος πλούσιος” |
Όπως θα έλεγε και κάποιος έμπειρος εκλογικός αναλυτής (πού να το σπουδάζουν αυτό άραγε;), όλα κρέμονται από μια κλωστή. Όσο και να θεωρείται δεδομένο ότι το CDU θα φτάσει πρώτο στον τερματισμό, παραμένει αμφίβολο αν θα ανέβει στο πρώτο σκαλί του βάθρου. Το οποίο ενδέχεται να “αναγκαστεί” να μοιραστεί με τον άσπονδο φίλο του, SPD. Αστάθμητος παράγοντας εκτός από το FDP είναι το AfD, το ακροδεξιό μόρφωμα με μια “εναλλακτική πρόταση για τη Γερμανία” που ενισχύει κάθε μέρα τις δυνάμεις του και φαντάζει ικανό να επιτρέψει στους φασίστες να μπουν σε ένα ακόμα ευρωπαϊκό κοινοβούλιο.
Εκλογές είναι, θα περάσουν
Με μια γρήγορη ματιά κάποιος εξωτερικός παρατηρητής μπορεί να συμπεράνει ότι οι εκλογές της ερχόμενης Κυριακής απασχολούν βαθιά τη γερμανική κοινωνία. Είναι αλήθεια ότι λίγο-πολύ μονοπωλούν πλέον όλες τις συζητήσεις, τόσο στους χώρους δουλειάς όσο και στις φιλικές παρέες. Τα σχόλια για τις γκάφες των υποψηφίων δίνουν και παίρνουν, οι “ενδελεχείς αναλύσεις” εναλλάσσονται με προβλέψεις για την πορεία της οικονομίας και όλα καταδεικνύουν ότι οι εκλογές δεν είναι μια υπόθεση για λίγους. Μάλλον εσφαλμένα οι Γερμανοί κακοχαρακτηρίζονται ως απολιτίκ (σικ!).
Ωστόσο, σε μια δεύτερη ανάγνωση, η συζήτηση περί εκλογών ελάχιστα διαφέρει από μια τυπική συζήτηση για το επόμενο ποδοσφαιρικό παιχνίδι – σε αυτό βέβαια δεν πρωτοτυπεί η Γερμανία. Οι τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα κατακλύζονται από αναφορές. Απουσιάζει όμως το στοιχείο της υπέρβασης. Όλα είναι τόσο προβλέψιμα. Συζητάμε για τις εκλογές επειδή πρέπει, επειδή βρίσκονται στην επικαιρότητα. Όπως χθες συζητούσαμε για το Champions League στο οποίο η Γερμανία κατεβαίνει με τέσσερις ομάδες, όπως τον ερχόμενο μήνα θα μας απασχολήσει το επόμενο διατροφικό σκάνδαλο και λίγο πριν τα Χριστούγεννα θα επικεντρωθούμε στη νέα απεργία των εργαζομένων της Lufthansa. Όλα εντάσσονται στο πρόγραμμα.
Μη φοβάστε, δε θα κάνουμε Επανάσταση. Ψηφίστε Αριστερά! |
Δεν είναι τυχαίο που οι πάντες μιλούν για τις εκλογές, χωρίς να λένε επί της ουσίας τίποτα. Τώρα που το σκέφτομαι τελικά ακόμα και σε αυτό μια ποδοσφαιρική συζήτηση θα υπερτερούσε. Όλο και κάποιος θα γκρίνιαζε για το σύστημα ή θα ζητούσε πιο γρήγορες πάσες. Εδώ όμως περιοριζόμαστε σε σχόλια για το χτένισμα των παικτών και αναθεματίζουμε τους αντιπάλους.
Ενδεχομένως το ίδιο το κοινωνικό σύστημα να μην επιτρέπει την ανάπτυξη πολιτικής σκέψης. Ίσως πάλι το επίπλαστο αίσθημα υπερβολικής ασφάλειας να την καθιστά άχρηστη ή να την αφήνει αναξιοποίητη. Όσο οι Γερμανοί νιώθουν (ή τους πείθουν) ότι έχουν κλείσει ερμητικά την πόρτα στην κρίση, η ενασχόληση με τα κοινά θα παραμένει χόμπι ή ακτιβιστική δραστηριότητα.