Γιατί η ελεύθερη μετακίνηση με μέσα μαζικής μεταφοράς αποτελεί δικαίωμα όλων.

Κείμενο αναφορικά με τους λόγους που ζητούν την ελεύθερη μετακίνηση με Μ.Μ.Μ διένειμαν τα μέλη της ανοιχτής συνέλευσης Αγίας Παρασκευής σε μέσα μαζικής μεταφοράς τον Δεκέμβριο του 2016 και στο οποίο αναφέρονταν τα εξής:

«Η μετακίνηση μας με τα  Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, όπως και η υγεία, η εκπαίδευση, η στέγαση, αποτελούν βασικές κοινωνικές ανάγκες πάνω στις οποίες τα τελευταία χρόνια αναδύεται ξεκάθαρα η οξυμένη επίθεση των εκάστοτε κυβερνήσεων και αφεντικών. Οι μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, η αύξηση των τιμών σε ρεύμα και είδη πρώτης ανάγκης (όπως και στο εισιτήριο) αποτέλεσαν πτυχές της ίδιας πολιτικής του ελληνικού κράτους για την «εξυγίανση των ελλειμμάτων και την καταπολέμηση του δημοσίου χρέους», δηλαδή για να χρεώσουν την χασούρα της κρίσης τους στα μυαλά και τις τσέπες μας.  

Στις συνθήκες αυτές, χιλιάδες άνθρωποι κάνουν την επιλογή να χρησιμοποιούν τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς χωρίς εισιτήριο, γιατί πολύ απλά δεν έχουν να πληρώσουν για τη μετακίνηση τους ή και γιατί αρνούνται συνειδητά την συνθήκη που θέλει νοσοκομεία, σχολεία, αστικές συγκοινωνίες, ΔΕΗ κλπ, να λειτουργούν σαν αυτοτελείς κερδοσκοπικές επιχειρήσεις. Ένα δόγμα που υπηρέτησαν πιστά όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις και συνεχίζει με ανάλογη επιτυχία η τωρινή.

Για εμάς είναι προφανές ότι τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς δεν μπορούν να γίνονται αντικείμενο εμπορευματοποίησης. Απευθύνονται κυρίως σε χαμηλόμισθους εργαζόμενους / συνταξιούχους, φοιτητές, άνεργους και μετανάστες που βρίσκονται ήδη σε δεινή οικονομική θέση και επομένως είναι εντελώς παράλογο και άδικο να τους ζητείται να πληρώσουν για μια μετακίνηση, η οποία δεν αποτελεί προνόμιο. Στην πραγματικότητα η μετακίνηση μέσα στην πόλη είναι αναγκαία για την κάλυψη πρωταρχικών αναγκών (δουλειά, σχολείο-πανεπιστήμιο, κοινωνικοποίηση, διασκέδαση). Για πολλούς μάλιστα αποτελεί στην ουσία μη αναγνωρισμένο κομμάτι του χρόνου εργασίας για το οποίο όχι μόνο δεν αμείβονται αλλά πληρώνουν και από πάνω. Εξ’ άλλου οι επιβάτες  έχουμε ήδη χρηματοδοτήσει τα ΜΜΜ αλλά και κάθε κρατική παροχή μέσω άμεσων και έμμεσων φόρων που καταλήγουν στα κρατικά ταμεία. Σε αντίθεση, το κράτος έχει σταματήσει να αποδίδει αυτά τα χρήματα στις συγκοινωνίες, ενθαρρύνοντας τη σύναψη δανείων με υψηλά επιτόκια. Και έχει γεμίσει τους διάφορους οργανισμούς με θέσεις συμβούλων που αμείβονται παχυλά για να οδηγήσουν τις συγκοινωνίες σε χρεοκοπία και σε ιδιωτικοποίηση. Και όλα αυτά την ώρα που τα σώματα ασφαλείας κι οι στρατιωτικοί μετακινούνται δωρεάν ενώ μαθητές και φοιτητές πληρώνουν.

Στο πλαίσιο της γενικότερης υποτίμησης των ζωών μας και της μαζικής ενοχοποίησης των συνειδήσεων μας, η άρνηση πληρωμών είναι πράξη αντίστασης και αντεπίθεσης. Ήδη από το 2011 οργανώθηκαν από συνελεύσεις γειτονιών και άλλα κινήματα πολλές κινητοποιήσεις με αίτημα τις ελεύθερες μετακινήσεις. Έτσι σήμερα όσοι διαθέτουν κάρτα ανεργίας μπορούν να μετακινηθούν δωρεάν (έστω και αν αρκεί να κάνουν ένα μεροκάματο το μήνα για να μη θεωρούνται πλέον άνεργοι).  Ωστόσο, αυτή η αντίσταση απαντήθηκε με σκληρότερους νόμους, αθλιότερη προπαγάνδα περί «λαθρεπιβατών» και  εξαγορά των συνειδήσεων ορισμένων από τους ίδιους τους εργαζόμενους στις αστικές συγκοινωνίες. Όλοι όσοι χρησιμοποιούμε τα ΜΜΜ βιώνουμε την βίαιη και τρομοκρατική συμπεριφορά των ελεγκτών στην προσπάθεια τους να κόψουν πρόστιμα (μέχρι πρόσφατα μάλιστα εισέπρατταν οι ίδιοι το 50 τοις εκατό του προστίμου ). Και δεν είναι λίγες οι φορές που ζητούν από τους επιβάτες «φακελάκι» ώστε να μην κόψουν πρόστιμο.  Αυτή και μόνο η λεπτομέρεια τους μετατρέπει από “απλούς εργαζόμενους που κάνουν τη δουλειά τους” σε κυνηγούς κεφαλών. Ειδικά αν έχουν απέναντί τους νεαρούς ή μετανάστες γίνονται πιο βίαιοι θεωρώντας τους προφανώς εύκολα θύματα. Δεν ξεχνάμε την δολοφονία του 19χρόνου επιβάτη Θανάση Καναούτη από ελεγκτή στις 14 Αυγούστου 2013 στο Περιστέρι.

Από τον Γενάρη του 2017, καινούρια μέτρα προβλέπονται από το υπουργείο μεταφορών για να καταπολεμηθούν οι ολοένα αυξημένες αρνήσεις πληρωμών που λαμβάνουν χώρα καθημερινά στα ΜΜΜ. Νέες μορφές ελέγχου και επιτήρησης όπως μπάρες εισόδου σε λεωφορεία και μετρό, τοποθέτηση καμερών στο εσωτερικό των συρμών, ειδικό σώμα ελεγκτών αστικών μεταφορών το οποίο θα συνεργάζεται με την αστυνομία και εφαρμογή ηλεκτρονικού εισιτηρίου-κάρτας (με καταγραφή προσωπικών στοιχείων και ενδεχόμενο αποκλεισμού ατόμων από τη χρήση των ΜΜΜ) σε μια προσπάθεια να σπάσουν την αλληλεγγύη που έχει αναπτυχθεί μεταξύ των επιβατών με την ανταλλαγή των εισιτήριων. Για εμάς, η χρήση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς αποτελεί μια καθημερινή βασική ανάγκη στην οποία θα πρέπει να έχουν όλοι ελεύθερη πρόσβαση. Απέναντι στη συνεχιζόμενη επίθεση κράτους και αφεντικών να υπερασπιστούμε τις βασικές μας ανάγκες. Να αυτοοργανώσουμε τη συλλογική μας αντίσταση μέσα από κοινότητες αγώνα και αλληλεγγύης.

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΟΛΕΣ
ούτε μπάρες, ούτε ελεγκτές, 
ούτε ηλεκτρονικό εισιτήριό.
καμία ιδιωτικοποίηση, κανένας αποκλεισμός