Πριν από 40 περίπου χρόνια, πέθανε ένας πολύ πλούσιος επιχειρηματίας που είχε φτιάξει στην Αγ. Παρασκευή μια εξοχική Βίλα για να περνά τα καλοκαίρια του, μια και το σημερινό πολεοδομικό τέρας δεν ήταν πάντα όπως είναι σήμερα, αλλά είχε υπάρξει ένα πράσινο «προάστιο» εφάμιλλο της Κηφισιάς( του τότε).
Ο βαθύπλουτος αποθανών, αφού διένειμε τα περιουσιακά του στοιχεία στους συγγενείς του, αποφάσισε (εδώ μπαίνει ο όρος «βούληση του διαθέτη»), το εξοχικό του στην Αγία Παρασκευή να το δωρίσει στο Δήμο της Αγ. Παρασκευής, το Δημοτικό συμβούλιο του οποίου θ’ αποφάσιζε για την μελλοντική του χρήση , η οποία θα ήταν αυστηρά και μόνο για φιλανθρωπικές ή πολιτιστικές δραστηριότητες.
Όμως ο τελευταίος ίσως άνθρωπος που δώρισε στους συνανθρώπους του ένα μέρος της περιουσίας του, είχε και δύο ανίψια στα οποία είχε δοθεί το όνομα του, κι επειδή μόνο φτωχά δεν ήταν, τους παραχώρησε το δικαίωμα για 50 χρόνια να κάνουν τις διακοπές τους στη Βίλα του και μετά αυτή θα περνούσε στην πλήρη κυριότητα του Δήμου, ο οποίος ήταν υποχρεωμένος να τοποθετήσει μια μαρμάρινη πλάκα με το όνομα του.
Τα ανίψια του βέβαια ανακάλυψαν καινούργιους παραθεριστικούς παραδείσους και ο ένας απ΄αυτούς είπε: «Αφού δεν μου το άφησε αλλά «θα πάει» στο Δήμο, δεν το θέλω καθόλου» και αποποιήθηκε την κληρονομιά. Ο άλλος ο οποίος κι αυτός με τη σειρά του είπε: «Σιγά μην κάνω παραθερισμό στην Αγ.Παρασκευή»… δεν το παράτησε αλλά σκέφτηκε το «πως» θα μπορούσε κα «βγάλει κανα φράγκο» και βρήκε τον τρόπο. Το νοίκιασε και εξασφάλισε ένα μηνιαίο εισόδημα.
Εδώ λοιπόν ξεκινά η ιστορία μας. Και ξεκινά με ένα απλό ερώτημα που λέει: «Μπορούσε να το νοικιάσει;». Η απάντηση είναι κατηγορηματική και είναι «όχι».
Δεν μπορούσε λοιπόν να ενοικιαστεί η Βίλα επειδή αποτελούσε «Εθνικό Κληροδότημα», υπόκειτο σε ιδιαίτερη νομοθεσία και υπεύθυνο για την τήρηση των ειδικών νόμων είναι το Υπουργείο Οικονομικών και συγκεκριμένα η Διεύθυνση Εθνικών Κληροδοτημάτων και το μόνο δικαίωμα του ανιψιού ήταν να κατοικεί σ΄αυτήν και να την συντηρεί ώστε να την παραδώσει σε καλή κατάσταση.
Και όμως νοικιάστηκε και στεγάστηκε εκεί το Νηπιαγωγείο «Μητέρα» κι όσοι το θυμούνται μακαρίζουν τα τυχερά παιδιά που πέρασαν τα παιδικά τους χρόνια στο παράδεισό του.
Θα ρωτήσει κάποιος εύλογα: «Γιατί επέτρεψε ο Δήμος την ενοικίαση και δεν την απέτρεψε προσφεύγοντας στο Υπουργείο;». Ο Δήμος όχι μόνο επέτρεψε την ενοικίαση του, αλλά συναίνεσε και στην «επέκταση» με πρόσθετες εργασίες στη Βίλα!
Θα ρωτήσει κάποιος εύλογα: «Υπήρχε κάποιο όφελος για το Δήμο;» όχι δεν υπήρχε. Αντίθετα υπήρχε «βλάβη» του Δήμου αφού η αισθητική του κτιρίου είχε υποστεί αλλοίωση από την προχειροφτιαγμένη «επέκταση» και γιατί ξεκινούσε μια βλαπτική για το Δήμο αποποίηση των δικαιωμάτων του.
Θα ρωτήσει κάποιος εύλογα: «Αφού ο Δήμος υποχρεούται να προασπίζει το συμφέρον των πολιτών γιατί δεν το έπραξε αλλά άφησε να πλουτίζουν «τρίτοι» εις βάρους του;».
Επειδή είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι οι όποιοι αναγνώστες αυτού του άρθρου είναι Έλληνες πολίτες, είναι βέβαιο ότι δεν χρειάζονται εμένα για τη σωστή απάντηση ίσως όμως ο τίτλος «βοηθήσει» λίγο…
Τα χρόνια περνούν, όλα κάνουν τον κύκλο τους, κάποια στιγμή το Νηπιαγωγείο σταματά τις δραστηριότητες του και ο ανιψιός, γνωρίζοντας ότι 1) ΔΕΝ μπορεί να «βγεί στην πιάτσα» για νοίκιασμα… και 2) Επειδή θέλει να «τα πάρει μαζεμένα» και να μην καρδιοχτυπά μπας και κάποιαν στιγμή το Υπουργείο Οικονομικών τον καλέσει «για υπόθεσή του»… προσφεύγει στο Δήμο και προτείνει την πώληση του «υπολοίπου χρονικού διαστήματος», ώστε και να περιέλθει πιο γρήγορα το ακίνητο στο Δήμο κι εκείνος να εισπράξει μερικά εκατομμύρια «cash».
Η «δουλειά δεν κάθισε» και «δεν κάθισε» επειδή όταν πας να «παρακάμψεις το νόμο» χρειάζεται να συναινέσει το ΣΥΝΟΛΟ των Δημοτικών συμβούλων ώστε να μην «κελαηδήσει» κάποιος «ριγμένος» και γίνει «ζημιά»…
Έτσι «βγήκε μπροστά» ο πιο θρασύς από τους τότε δημοτικούς συμβούλους και με την «κομματική» κάλυψη που του παρείχε η 12ετής θητεία του σε «αρμόδια κομματικά όργανα» βρήκε «επενδυτή» από την «ελεύθερη αγορά» ο οποίος αξιολόγησε το «deal» δελεαστικό και προχώρησε με αντάλλαγμα τη συμμετοχή του Δημοτικού συμβούλου στην εταιρεία που συστήθηκε ειδικά για την «αξιοποίηση του ακινήτου»…
Να’ μαστε λοιπόν στις χρονιές που τα «λαμόγια του ΠΑΣΟΚ» είχαν παραχωρήσει τις τύχες της Ελλάδας και των περισσότερων Δήμων στα χέρια των «Νοικοκυραίων», των «Τιμητών του ήθους», «των Αρχαγγέλων της κάθαρσης», των «Υπερασπιστών της Δημοκρατίας, του Δικαίου και της Δικαιοσύνης» και των υπηρετούντων με αυτοθυσία το δόγμα «Πατρίς- Θρησκεία –Οικογένεια».
Βρέθηκε λοιπόν ο «επενδυτής» που όλοι νόμιζαν ότι θα ενοικίαζε (αυτό που απαγορευόταν να ενοικιαστεί) και θα πορευόταν… αλλά πλανήθηκαν πλάνην οικτράν εάν φυσικά «πλανήθηκαν»… γιατί ο «επενδυτής» δεν ενδιαφερόταν για «ενοικιάσεις» αλλά για «αγορές»!
Θα ρωτήσει κάποιος εύλογα: «Μα τι μας λέτε τώρα για ενοικιάσεις και αγορές, αφού τα Εθνικά κληροδοτήματα δεν επιδέχονται τέτοιες «πράξεις».
Επειδή είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι οι όποιοι αναγνώστες αυτού του άρθρου είναι Έλληνες πολίτες, είναι βέβαιο ότι δεν χρειάζονται εμένα για τη σωστή απάντηση ίσως όμως ο τίτλος «βοηθήσει» λίγο…
Ξεκίνησε λοιπόν ο «επενδυτής» ενοικιάζοντας τον «υπόλοιπο χρόνο» του ανηψιού! Στη συνέχεια προχώρησε στην «αγορά» του «ακινήτου και του κτίσματος» η οποία σταμάτησε από αστραπιαίες ενέργειες συμπολιτών μας που προσκόμισαν στην Δ.Ο.Υ Αγ. Παρασκευής, στην οποία γινόταν η αγοροπωλησία, έγγραφο του Υπουργείου Οικονομικών το οποίο απαγόρευε κάθε σχετική πράξη.
Η συνέχεια λίγο πολύ γνωστή. Ο θυμωμένος ενοικιαστής «εκδικείται» και χωρίς καμιά άδεια γκρεμίζει τη Βίλα με στόχο να μην υπάρχει «Κληροδότημα!» και στη θέση της χτίζει το τερατούργημα που ονόμασε εκδικητικά Davinci (και ξέρουν πολύ καλά όλοι αυτοί το γιατί το ονόμασαν «έτσι»).
Τα χρόνια περνούν, οι μηνύσεις και οι αγωγές ένθεν κακείθεν φθάνουν στο ακροατήριο και δικαιώνουν όλους όσοι αγωνίστηκαν για να παραμείνει το κληροδότημα στο λαό της Αγ. Παρασκευής και να εκπληρωθεί η τελευταία επιθυμία του Ευεργέτη της πόλης.
Στις 26 Ιανουαρίου 2017 θα συζητηθεί στο Δημοτικό συμβούλιο η πρόταση του Δημάρχου Γιάννη Σταθόπουλου για άρση της άδειας λειτουργίας του Davinci.
Είμαι απόλυτα σίγουρος για τη στάση που θα κρατήσουν οι σύμβουλοι της αριστεράς, όπως είμαι σίγουρος ότι θα υπάρξουν και κάποιες «φωνές» που θα μιλούν περί «νέου κολυμβητηρίου στην Αγ. Ιωάννου», περί «κοψίματος του ψωμιού εργαζομένων συμπολιτών μας» (που προσφεύγουν στις αρμόδιες υπηρεσίες για να πάρουν τα δεδουλευμένα…), περί «συμβιβασμού» με τον ενοικιαστή- επενδυτή… περί όλων των άλλων πλην του «Συμφέροντος του Δήμου και πολιτών».
Δεν με εκπλήσσουν οι «φωνές» τους. Θα με εξέπλητταν εάν ήταν δικές τους.
Ανδρέας Χρ. Μπαλωτής
Δημοσιογράφος –μέλος ΕΣΗΕΑ
