Με αφορμή την έκκληση συμπολιτών μας αναφορικά με τα κάθε λογής «σκουπίδια» που κοσμούν το «πολιτιστικό κέντρο Σταύρος Κώτσης», εντός του οποίου λειτουργεί (;) το «Πνευματικό Κέντρο» της πόλης μας κι έχει από τη διοίκηση Ζορμπά μεταφερθεί το λυόμενο θεατράκι… κάναμε ένα φωτορεπορτάζ και όπως θα διαπιστώσετε κι εσείς οι εικόνες που σας παρουσιάζουμε ελάχιστα διαφέρουν από τις αντίστοιχες του 2002, όταν ο χώρος παραδόθηκε στο Δήμο μας και οι οποίες με εύγλωττο τρόπο σας διηγούνται την άποψη των «νεοελληνικών» δημοτικών αρχών απέναντι στον «πολιτισμό».
Τα εν λόγω σκουπίδια και τα κάθε λογής μεκροαντικείμενα που βρίσκονται διάσπαρτα στο χώρο, αποτέλεσαν την αφορμή για το φωτορεπορτάζ αυτό.
Η ουσία της εγκατάλειψης ενός χώρου 42 στρεμμάτων δίπλα στον Υμηττό που δόθηκε στην πόλη μας, ενός χώρου που θα ζήλευαν όλοι οι Δήμοι της Αττικής, ουσιαστικά εγκαταλείφθηκε στο να «ρημάζει» εκτός βεβαίως από ένα τμήμα του το οποίο διαμορφώθηκε και δόθηκε προς «αθλητική χρήση» – «ιδιαίτερα μαθήματα»… άνευ ουδενός ανταλλάγματος σε «προπονητές» και συλλόγους για να «εξασφαλίσουν έσοδα»…
Το εν λόγω λυόμενης κατασκευής θεατράκι είχε αρχικά τοποθετηθεί στο χώρο που βρίσκεται δίπλα στο κολλέγιο και στον οποίο κάθε χρόνο πραγματοποιόντουσαν τα «Κούλουμα». Η διοίκηση Αντώνη Σιδέρη λόγω του γεγονότος ότι βρισκόταν στη Β’ Ζώνη Υμηττού και δεν είχε υπάρξει ουδεμία μελέτη της Τεχνικής Υπηρεσίας ως προς την κατασκευή, την καταλληλότητα και την ασφαλή λειτουργία ορθά το είχε καταργήσει.
Η διοίκηση Γιαννακόπουλου στο πλαίσιο της μεταφοράς των χρημάτων από την Εμπορική Τράπεζα στην Eurobank πήρε ως «μπόνους» την εν λόγω κατασκευή, την οποία τοποθέτησε ξανά στο ίδιο εκείνο σημείο.
Η διοίκηση Ζορμπά το μετέφερε από το επίμαχο σημείο της Β’ Ζώνης Υμηττού στο χώρο του πρώην στρατοπέδου Σπυρούδη «καταφέρνοντας» :
Α) το κόστος μεταφοράς των σωλήνων και των σανίδων να φτάσει περίπου στο ύψος που κόστισε συνολικά το έργο…
Β) Η τοποθέτησή του και η ασφαλή λειτουργία του να μην έχουν την «πιστοποίηση» των μηχανικών της αρμόδιας Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου.
Βλέποντας κάποιος τη συγκεκριμένη φωτογραφία εύλογα θα αναρωτηθεί: «Τι συμβαίνει σ’ αυτό το χώρο;». Οι εγκαταλελειμμένοι κάδοι παρακολουθούν τα διαδραματιζόμενα «επί σκηνής» έργα του Βασίλη Ζορμπά για τον πολιτισμό ή μήπως οι «εξέδρες» παρακολουθούν την «άποψη περί πολιτισμού» του δημάρχου μας;
Οι εν λόγω κάδοι αποτελούν στην ουσία ένα «μνημείο».
Ένα «μνημείο» που θυμίζει ότι περίπου δύο δεκαετίες πριν οι «Πασοκ» διοικήσεις στο πλαίσιο μιας ουσιαστικότερης συνεργασίας με στελέχη της τοπικής «Αριστεράς», προχώρησαν στην παραχώρηση της αντιδημαρχίας καθαριότητας προς αυτά (τα στελέχη).
Το πείραμα απέτυχε μιας και αποδείχθηκε στην πράξη ότι είναι άλλο πράγμα η «ιδεολογία» κι άλλο πράγμα η «άσκηση εξουσίας»… και η απτή απόδειξη αυτής της αποτυχίας βρίσκεται στους εγκαταλελειμμένους χρόνια τώρα κάδους μιας «ατυχούς» σχετικής προμήθειας…
Η συγκεκριμένη φωτογραφία θα μπορούσε ίσως να εμπνεύσει τον ποιητή που θα έγραφε: «Ο κάδος έχει τη δική του ιστορία»…
Οι προηγούμενες φωτογραφίες θα μπορούσαν ίσως να χαρακτηριστούν ως «μικρά εγκλήματα κατά της πόλης», όμως η συγκεκριμένη φωτογραφία εμφανίζει το «κακούργημα» κατά της πόλης που δεν είναι άλλο από το εξής (για όσους δεν θυμούνται):
Ο συγκεκριμένος χώρος παραχωρήθηκε στο Δήμο μας «προς χρήσην» και συγκεκριμένα για πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες χωρίς ο Δήμος να μπορεί να «χτίσει» οτιδήποτε μέσα σ’ αυτόν. Μπορούσε όμως (όπως έκανε και ο.. «Κοσμάς ο Αιτωλός») να συντηρήσει τα υπάρχοντα στρατιωτικά «Τολ», όπως αυτό που βλέπετε στη φωτογραφία αντικαθιστώντας το στην ουσία εξωτερικά με πελεκητή πέτρα (όπως έκανε η εκκλησία, το «Τολ» στην οποία παραχώρησε ο Δήμος) ή όπως έκανε με τις δύο μεγάλες αίθουσες που στεγάζονταν τα εργαστήρια Τέχνης.
Κλείνουμε το φωτορεπορτάζ με τη φωτογραφία από το εξωτερικό της «παράγκας» στην οποία στεγάζεται το «Πνευματικό μας Κέντρο», η όψη του οποίου μιλά από μόνη της…
