Σ’ ένα ακόμα θέατρο παραλόγου μετέτρεψε τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου η μνημονιακή εντολή για απολύσεις στο «Δημόσιο», κυρίως στην τοπική αυτοδιοίκηση, εντολή την οποία οι μνημονιακοί συνεταίροι αποφάσισαν να υλοποιήσουν στοχοποιώντας αποκλειστικά υπαλλήλους μία ορισμένη ημερομηνία ωσάν όλοι οι άλλοι να έχουν προσληφθεί με τις πλέον διάφανες και κρυστάλλινες διαδικασίες.
Μιλάμε για θέατρο παραλόγου γιατί οι δήμαρχοι, όπως έχουμε ξαναγράψει πολλές φορές στο παρελθόν, οι οποίοι εκλιπαρούν γονυπετείς, πολιτικούς φίλους και γνωστούς στους κομματικούς διαδρόμους για να εξασφαλίσουν το χρίσμα που θα τους δώσει την δυνατότητα να εκλεγούν δήμαρχοι, είναι αναγκασμένοι να ακολουθούν πιστά και απαρέγκλιτα τις εντολές του κόμματος όποτε και όταν αυτές δοθούν.
Τα γράφουμε αυτά διότι ο π. δήμαρχος Βασίλης Ζορμπάς, που περήφανα δήλωνε μέχρι να γίνει δήμαρχος ότι ανήκε στη λαϊκή δεξιά που αγκάλιαζε τους φτωχούς και αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας, αναγκάστηκε εκ του χρίσματος όχι απλά να μετατραπεί σε «βοηθό δημίου» αλλά και να προσβληθεί από οξύτατο επεισόδιο απώλειας μνήμης. Συγκεκριμένα ενώ επί τριάμιση χρόνια διοικούσε, γνωρίζοντας καλύτερα από τον καθένα μας αν και ποιοι εκ των υπαλλήλων είχαν καταθέσει ψευδή, ανακριβή ή και πλαστά δικαιολογητικά αφού είχε πρόσβαση ως προϊστάμενός τους σ’ αυτά, δηλώνει σήμερα ότι σωστά η κυβέρνηση (του) ζητά επανέλεγχο στοιχείων γιατί απ’ όσα γνώριζε υπήρχαν σίγουρα παραποιημένα, ψευδή ή και πλαστά έγγραφα που κατατέθηκαν σε προσλήψεις.
Αυτό που δεν είπε, προφανώς λόγω του οξέως επεισοδίου αμνησίας, είναι το σε ποιους Δήμους είχε συμβεί αυτό αλλά το κυριότερο αν αντίστοιχα παραδείγματα είχε διαπιστώσει να υπάρχουν και στο προσωπικό του Δήμου Αγίας Παρασκευής του οποίου προΐστατο από το 2010. Είναι πολύ εύκολο, και το συνήθιζε κατά τη διάρκεια της θητείας του ως δήμαρχος, για τον κ. Ζορμπά να εξαπολύει κατηγορίες – καταγγελίες και λοιπές «ατασθαλίες» γενικώς και αορίστως αναφερόμενος σε «κάποιους», που «κάπου» και «κάποτε» είχε ακούσει ότι μπορεί να συμβαίνουν. Στο Δήμο μας όμως που ο ίδιος ασκούσε εποπτεία και διοίκηση από το 2010 δεν είχε επισημάνει κάποια συγκεκριμένη περίπτωση, το οποίο σημαίνει ότι από τους ελέγχους που έγιναν δεν υπήρξε κρούσμα ελεγχόμενης πρόσληψης ώστε να συμφωνεί με την κυβέρνησή (του) για επανέλεγχο των στοιχείων που είχαν ήδη (και από τον ίδιο) ελεγχθεί.
Έτσι ο κ. Ζορμπάς θεώρησε ότι του δόθηκε μια θαυμάσια ευκαιρία και το κόμμα του να υπηρετήσει αλλά και «αντιπολίτευση» να κάνει στο ΣΥΡΙΖΑ μέσω του Γιάννη Σταθόπουλου, τον οποίο, εμμέσως πλην σαφώς όπως και κατά το παρελθόν έκανε, απείλησε ότι στην περίπτωση που θα συνέχιζε την άσκηση πολιτικής η οποία έλεγε «ότι δεν θα αποστείλουμε εκ νέου στοιχεία», αυτή του την ενέργεια «θα την έβρισκε μπροστά του» με ότι απειλητικό αυτή η έκφραση αποκρύπτει.
Δώσαμε ιδιαίτερη βαρύτητα στην τοποθέτηση του π. Δημάρχου διότι η παράταξή του ήταν η μόνη η οποία υπερασπίστηκε την εντολή του κ. Κυριάκου Μητσωτάκη σε αντίθεση με τις υπόλοιπες των Γιαννακόπουλου – Γκιζιώτη – Αλεξίου (Φυσάει Κόντρα). Για τη θέση τώρα του δημάρχου Γιάννη Σταθόπουλου αυτή είχε ξεκαθαριστεί πριν από τη συζήτηση όταν σαφώς είχε ταχθεί υπέρ των εργαζομένων αρνούμενος να αποστείλει τα αιτούμενα από το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης στοιχεία.
Εμείς ως «Σχολιαστής» αυτό που έχουμε να πούμε και το λέγαμε πάντα είναι το γεγονός ότι δεν πιστεύουμε πως η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – ΝΔ, η οποία δημιούργησε το πρόβλημα που απασχολεί τη χώρα και προσπαθεί με νύχια και με δόντια να διαχειριστεί την κρίση που προκάλεσε προς όφελος των εχόντων – κατεχόντων και κρατούντων και όχι των απλών πολιτών… θέλει και μπορεί να προχωρήσει με αντικειμενικό στην οποιαδήποτε μορφής αξιολόγηση. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι η σημερινή συνδιοίκηση έχει χάσει την έξωθεν καλή μαρτυρία και δεν πείθει για την αντικειμενικότητα και την προς το κοινό καλό αναδιάρθρωση του κράτους. Είμαστε σίγουροι επίσης ότι η συγκυβέρνηση θα συνεχίσει να παρουσιάζει προς την κοινωνία «λογικοφανή» επιχειρήματα για τη στήριξη επιμέρους «πολιτικών» της, στα οποία όμως θα υποκρύπτεται πάντοτε ένα «δεύτερο επίπεδο» το οποίο λειτουργούσε, λειτουργεί και θα λειτουργεί «υπέρ ολίγων» και κατά των πολλών.
Χρήστος Ανδ. Μπαλωτής
