Η εξέλιξη αυτή, η οποία από ορισμένους είχε προβλεφθεί, κατέστη εκ των πραγμάτων αναγκαία, αφενός μεν εξαιτίας της ανοδικής πορείας της ανεξάρτητης δημοτικής κίνησης «Ν Ι Κ Η ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ» και της συνακόλουθης παράστασης ν ί κ η ς του Γιάννη Σταθόπουλου και αφετέρου εξαιτίας της καθοδικής πορείας των δύο παρατάξεων, τόσο της διοίκησης Ζορμπά, οσο και της της «αντιπολίτευσης» Γιαννακόπουλου, οι οποίες μήνα με το μήνα φυλλορροούν, υπό το βάρος της απογοήτευσης των πολιτών, για τον τρόπο που έκαστος ασκεί τον ρόλο που του ανετέθη.
Μάλιστα, η αλγεινή εντύπωση που προκάλεσε η προ ημερών υπεράσπιση του Λάμπρου Σαμουρέλη από τον αναπληρωτή του πρώην δημάρχου κ. Β. Γιαννακόπουλου, Κώστα Κρητικίδη, ο οποίος προτάθηκε ως μάρτυρας από τον ίδιο τον κ. Σαμουρέλη, στη δίκη που προκάλεσε εναντίον του ο τότε Δήμαρχος Αντώνης Σιδέρης, για την κατεδάφιση της Βίλας Σιστοβάρη, επιτάχυνε τη σύγκλιση των κκ. Ζορμπά και Γιαννακόπουλου. Διότι, κατέστησε σαφές ότι με την τακτική αυτή, οι πιθανότητες επιτυχίας του κ. Γιαννακόπουλου, ανήκουν στη σφαίρα του φαντασιακού, αφού ουδείς είναι διατεθειμένος να υποστηρίξει πολιτικό εκπρόσωπο εργολαβικών συμφερόντων σε βάρος της δημοτικής περιουσίας.
Από την άποψη αυτή, ο παραλληλισμός που επιχειρήθηκε εκ μέρους του κ. Γιαννακόπουλου, σχετικώς με την μεταφορά σε τοπικό επίπεδο της τρικομματικής συγκυβέρνησης, αποτελεί το προσωπείο της προσπάθειας του να προσδώσει κύρος στις προσωπικές βλέψεις του. Πίσω από το προσωπείο αυτό, κρύβεται (?) η εξουσιομανής δίψα φθαρμένου πολιτικού προσωπικού, υπαίτιου για την κατάσταση που επικρατεί, να διασωθεί και στις νέες συνθήκες, με νέο κομματικό άρμα τη φορά αυτή, το άρμα της Ν.Δ.
Όμως, όπως είναι αποδεδειγμένο, οι δημοτικές εκλογές, εκτός από τον κομματικό έχουν –ιδίως τώρα- εντονο τοπικό χαρακτήρα. Οι πολίτες αξιολογούν, κρίνουν και ψηφίζουν, με κριτήριο ποια πρόταση, ποια ηγετική ομάδα, ποιος επικεφαλής μπορεί να εμπνεύσει και να ξαναφωτίσει την ελπίδα. Και όχι ποιος επιδιώκει να γαντζωθεί στην εξουσία με συμμαχίες αμοιβαίου προσωπικού οφέλους.-