Το νεοφιλελεύθερο σχέδιο

Αυτό που κάποιοι περιγράφουν ως… ανθρωπιστική κρίση, ερμηνευτικα είναι πολύ “στενο”, πολύ λιγο για να ορίσει κάνεις, ακομα και θεωρητικά, το μέγεθος της καταστροφής. Η Ελλάδα ως κοινωνία, ως ταξική διάρθρωση, ως πολιτισμικό και δημοκρατικό ίχνος, χάνεται, εξαερωνεται και μετατρέπεται πλέον σε κάτι που προσομοιάζει περισσότερο με κάτι που παραπέμπει σε μια υπό εργαστηριακή εκκόλαψη μιας νέου τύπου κοινωνίας, χωρίς σταθερές δομές, ευάλωτη και με κύριο χαρακτηριστικο της, την σύμβαση με την ολοκληρωτικη ηττα των δυνάμεων της εργασίας και κυρίως της εργατικής τάξης απέναντι στην οικονομική ολιγαρχια. Η επιβεβλημένη υπερχρεωση των πολιτών απέναντι στην κεντρική εξουσία και τις αποφάσεις της, αυτή αποφασίζει για το ύψος του αυτοκτονικου χρέους του κάθε πολίτη προς την ίδια, είναι το μέσον, είναι το εργαλείο, είναι το παραλυτικο δηλητηριο μέσω του οποίου επιβλήθηκε η πιο θορυβώδης ησυχία της ήττας σε απασα την επικράτεια. Δεν υπάρχουν θεσμοί, δεν υπάρχει κοινωνία, δεν υπάρχει οικονομία και δικαιοσύνη, ούτε και δημοκρατία. Υπάρχει μόνον η… κυβέρνηση, τα Μ.Α.Τ. και η τρόικα. Αυτοι αποτελούν τους σημερινούς εξουσιαστικους θεσμους της δικής μας Χώρας και η εκβιαστικη συμπύκνωση της τριχιάς που τους επιτρεψατε να περάσουν στον λαιμο μας. Τίποτα άλλο.
Να μην ξεχάσω και κάτι ακόμα. Εκτός από την… κυβέρνηση, τα Μ.Α.Τ. και την τρόικα, υπάρχει και το νόμισμα μας, το ευρώ. Μπορεί να μην γνωρίζουμε ούτε ποιοι είμαστε ούτε και που οδηγούμαστε, αλλά τουλάχιστον μπορούμε να μετράμε τον αφανισμό μας με σταθερές νομισματικές ισορροπίες.

Βασίλης Αυγερινός