«Μακεδονία», ή «Όλβιος εστί ο της Ιστορίας έσχε μάθησιν».

«Τυχερό», λοιπόν θεωρούσαν οι αρχαίοι Έλληνες όποιον είχε διδαχθεί «Ιστορία», ενώ παράλληλα υποστήριζαν ότι όποιος λαός δεν είχε γραπτή γλώσσα και γνώση του παρελθόντος της φυλής του, ήταν καταδικασμένος να «χαθεί» στο πέρασμα του χρόνου, κι όλα αυτά τα τραγουδούσαν, γιατί οι έλληνες μιλούσαν κάποτε τραγουδιστά και ονόμαζαν «Βάρβαρους» όλους όσοι ή δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν να τραγουδήσουν τη γλώσσα τους, αλλά τη συλλάβιζαν!

Από ‘κείνα τα χρόνια, υπάρχει η πρώτη καταγραφή του «Βασιλείου της Μακεδονίας», κι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι στις εκστρατείες των Περσών εναντίον των πόλεων-κρατών της Ελλάδας, οι στρατιές τους ξεχειμώνιαζαν σ’ αυτό το κράτος πριν ξεκινήσουν με την πρώτη άνοιξη για τις Θερμοπύλες…

Σήμερα, για κάποιον που αγαπά τη μελέτη της Ιστορίας και δεν αισθάνεται καλυμμένος από το περιεχόμενο των «ιστορικών βιβλίων» που διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία, είναι υποχρεωτικό ν΄αποδεχτεί κατ΄αρχήν τον εννοιολογικό διαχωρισμό των λέξεων «Κράτος», «Έθνος» και «Χώρα» που ισχύουν για τις υπάρχουσες κοινωνίες που ζουν στον πλανήτη.

Κι αυτό επειδή διεθνώς είναι παραδεκτό ότι η λέξη «Κράτος» εννοιολογικά παραπέμπει στη «Νομική» διάσταση, η λέξη «Έθνος» στην «Πολιτιστική» διάσταση και η λέξη «Χώρα» στη «Γεωγραφική» διάσταση.

Όλα αυτοί οι όροι και οι διαχωρισμοί, εκείνα τα χρόνια που οι έλληνες ιστορικοί καταγράφουν την ιστορία της πατρίδας τους, ήταν άγνωστοι και φυσικά δεν υπήρχε ούτε «Διεθνής Κοινότητα», ούτε δόγμα περί μη αλλαγής «Συνόρων», ούτε και διεθνείς αντιδράσεις και κυρώσεις σε περίπτωση παραβίασης των κανόνων αυτών…

Εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχαν σύνορα όπως τα γνωρίζουμε εμείς σήμερα και «σύνορο» ήταν το πιο μακρινό χωριό, αυτό δηλαδή που «υποδεχόταν» πρώτο τους όποιους εισβολείς.

Το «Βασίλειο της Μακεδονίας» εκείνης της εποχής, είχε προς τη Δύση το «Φυσικό» σύνορο της οροσειράς της Πίνδου πέρα απ΄το οποίο υπήρχε η Ιλλυρία. Προς την Ανατολή υπήρχε πλούσια παράδοση από τους Σκύθες και τις αποικίες των ελληνικών πόλεων και προς το νότο οι Ελληνικές Πόλεις –Κράτη. Αυτό που δεν καταγράφεται από τους ιστορικούς ήταν το «σύνορο» αυτού του Βασιλείου προς τον Βορρά.

Όποιο όμως κι αν ήταν αυτό το «βόρειο σύνορο» και το μέχρι που εκτεινόταν προς το Βορρά το συγκεκριμένο Βασίλειο, μικρή σημασία είχε, αφού πολύ σύντομα ο Φίλιππος και στη συνέχεια ο Αλέξανδρος του έδωσαν άλλη διάσταση.

Μετά τα χρόνια της ακμής του ήρθαν οι Ρωμαίοι οι οποίοι κατέκτησαν τον τότε «γνωστό κόσμο» και επέβαλαν την Pax Romana, την «Ρωμαϊκή» δηλαδή «Ειρήνη» σ’ όλες τις κατεχόμενες περιοχές.

Φυσικά αφού όλα ήταν «Ρώμη», είτε ως αυτούσια είτε ως «Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία», σύνορα δεν υπήρχαν πουθενά… όπως σύνορα για τον ελλαδικό χώρο και τα Βαλκάνια δεν υπήρχαν επί της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας η οποία διαδέχθηκε την Ρωμαϊκή.

Θέμα «συνόρων» και «ονομασίας» των απελευθερωμένων από τους Τούρκους εδαφών τέθηκε για πρώτη φορά μετά την επανάσταση του 1821 για την Ελλάδα και μετά των τέλος των Βαλκανικών πολέμων το 1913 για την «Μακεδονία».

«Ποια» όμως ήταν αυτά; Όπως και τα παλιά χρόνια την απάντηση προς τη Δύση την έδωσε η Πίνδος… προς το Νότο και την Ανατολή , η Ελλάδα και το μόνο που απέμενε ήταν και πάλι ο «Βορράς», όπου ο τότε καθορισμός των συνόρων των νικητών απέδωσε ένα μεγάλο «κομμάτι» στην Σερβία κι ένα μικρότερο στη Βουλγαρία.

Στο «Βασίλειο της Σερβίας» όποιοι αναφερόταν στην περιοχή γύρω από την πόλη των Σκοπιών, την ονόμαζαν είτε «Παλαιά Σερβία» είτε « Άνω Μακεδονία» και ΟΥΔΕΙΣ στην Ελλάδα, είτε πολιτικός, είτε στρατιωτικός, είτε απλός πολίτης διαμαρτυρήθηκε για την ονομασία «Άνω Μακεδονία»… ίσως επειδή περίμεναν μια μελλοντική «απελευθέρωση» της μετά από κάποιο νικηφόρο πόλεμο…

Εκείνα τα χρόνια και μετά τη φρίκη των πολέμων, οι ελληνικοί πληθυσμοί της Βουλγαρίας και της Σερβίας και οι σλαβικοί της Ελλάδας, είτε ανταλλάσσονταν, είτε περνούσαν σιγά σιγά απ’ την άλλη πλευρά των συνόρων… ενώ πολλοί επέλεξαν να παραμείνουν εκεί που γεννήθηκαν με «Άλλη» πολιτιστική ταυτότητα σε περιοχές με «Άλλη» Γεωγραφική ονομασία.

Το «Βασίλειο της Σερβίας» διαδέχθηκε η «Γιουγκοσλαβία» (Νότια Σλαβία) που συγκροτήθηκε από τους «Νότιους Σλάβους» της Σλοβακίας, της Κροατίας, της Σερβίας, της Βοσνίας –Ερζεγοβίνης, του Μαυροβουνίου και της «Λαϊκής Δημοκρατίας της Μακεδονίας».

Φυσικά ο Τίτο ως σωστός ηγέτης –δικτάτωρ, Κροάτης με «αριστερές επιρροές»… όταν δημιούργησε το θνησιγενές αυτό «Κράτος» – Και το αποκαλώ θνησιγενές γιατί ΔΕΝ διέθεται τα απαραίτητα στοιχεία του «Έθνους» – «βάφτισε την περιοχή των «Σκοπίων» ως «Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας», με αποτέλεσμα όταν το «Δημιούργημα» διαλύθηκε, τα Σκόπια, αφού χάριν της Δύσης «απέταξαν» τον χαρακτηρισμό «Λαϊκή»… διατήρησαν τον υπόλοιπο τίτλο «Δημοκρατία της Μακεδονίας».

Κάπου εδώ ξεκινά το πρόβλημα των κατοίκων αυτού του κρατιδίου, οι οποίοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι αποτελούν «Βορά ορνέων» μια και όλοι οι γείτονες τους στο πίσω μέρος του μυαλού τους σχεδιάζουν την προσάρτηση τους για να «Μεγαλώσουν» τη δική τους χώρα…

Εκτός όμως των ορέξεων των γειτόνων τους, οι άνθρωποι αυτοί καλούνται να επιλέξουν το εάν θα ενσωματωθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή αν θα μετεξελιχθούν σε «προωθημένο φυλάκιο» των Η.Π.Α, η πολιτική των οποίων πάντα χρειάζεται σε κάθε περιοχή της Γης ένα «σταθμό» για τα εμπορικά, κατασκοπευτικά και εν γένει συμφέροντα της.

Η ένταξη τους στο ΝΑΤΟ, αποτελεί κατά τη γνώμη τους μια «εγγύηση ανεξαρτησίας», αλλά αυτή προϋποθέτει τη σύμφωνη γνώμη όλων των μελών, γεγονός που αποτελεί το τελευταίο χαρτί στην τράπουλα της Ελληνικής διπλωματίας, η οποία θέτει θέμα «ονομασίας» και συγκεκριμένα ζητά από την FYROM αλλαγή συντάγματος και «ονόματος» με «άλλο» που δεν θα οικειοποιείται την «Μακεδονία».

Αυτές τις μέρες, οι συζητήσεις έχουν κορυφωθεί επειδή πλησιάζει η σύνοδος του ΝΑΤΟ στην οποία θα συζητηθεί η είσοδος στη συμμαχία της χώρας αυτής και θα πρέπει να υπάρξει ομοφωνία των μελών. Μόνο που για να ψηφίσει θετικά η Ελλάδα θα πρέπει να «ξαναβαφτιστεί» η FYROM!

Τώρα επί της ονομασίας. Κατ΄ αρχήν δεν υπάρχει κανείς σοβαρός άνθρωπος επί γης, ο οποίος 1) ν΄ αρνείται την «Ελληνικότητα» της Μακεδονίας, του Φίλλιπου και του Αλέξανδρου. 2) Το γεγονός ότι η Βόρεια περιοχή των σημερινών ελληνικών συνόρων περιέχει εδάφη που κατά την τουρκοκρατία και τη ρωμαιοκρατία αναφέρονταν γενικώς και αορίστως ως «Μακεδονία». 3) Το δικαίωμα των ανθρώπων, οι ρίζες των οποίων χάνονται στο παρελθόν και κατοικούν λίγα χιλιόμετρα μακριά από τα ελληνικά βόρεια σύνορα, ν΄αυτοπροσδιορίζονται ως «Μακεδόνες» ως «Κράτος» και ως «Χώρα» αλλά όχι ως «Έθνος».
Η αλήθεια είναι ότι οι βόρειοι γείτονες μας πάντα ζητούσαν «διέξοδο» στο Αιγαίο για εμπορικούς λόγους κι ότι το Λιμάνι της Θεσσαλονίκης είναι σημαντικός εμπορικός κόμβος, όπως και το Λιμάνι του Πειραιά.

Το δεύτερο το έχουμε νοικιάσει στους Κινέζους και το πρώτο πασχίζει να οικειοποιηθεί κάποιος «ομογενής» που δεν μιλά ελληνικά…

Η χώρα λειτουργεί κάτω από αναγκαστικά μέτρα των δανειστών της… Το νομοθετικό έργο της Βουλής είναι προδιαγεγραμμένο από τις Βρυξέλλες και το Δ.Ν.Τ… οι τηλεπικοινωνίες της Χώρας έχουν δοθεί σε γερμανική εταιρεία…

Το ίδιο και σιδηρόδρομοι… ενώ σειρά παίρνουν το «νερό» και η Δ.Ε.Η… κι εμείς σ΄όλον αυτόν τον ορυμαγδό που μας οδήγησαν όλες οι ηγεσίες κι όλοι όσοι ασκούσαν πολιτική, στρατιωτική και θρησκευτική εξουσία γνωρίζοντας ότι ζούσαμε με δανεικά και σιωπούσαν…

Οι ζωές μας έχουν αλλάξει… τα χρέη μαστίζουν τα νοικοκυριά… μισθοί και συντάξεις μειώνονται… οι ώρες εργασίας αυξάνουν… τ΄αφεντικά αποθρασύνονται … οι αυτοκτονίες ατέλειωτες… η ανεργία, η κατάθλιψη και η ανασφάλεια έχουν απλωθεί στην ελληνική κοινωνία χωρίς κανείς να γνωρίζει για πόσο ακόμη οι φτωχοί θα φτωχαίνουν και οι πλούσιοι θα γίνονται ακόμη πιο πλούσιοι… η παιδεία μαραζώνει… οι νέοι μεταναστεύουν γυρεύοντας καλύτερο αύριο… και μέσα σ΄όλα αυτά κάποιοι προετοιμάζουν συλλαλητήρια για την «Ελληνικότητα» της Μακεδονίας και τ΄…όνομα της FYROM!

Ανδρέας Χρ. Μπαλωτής